मनाच्या कोपऱ्यात दुभंगलेली नाति राहतात
तूटता तूटत नाहीत
विसरता विसरत नाहीत
सतत जाणीव करुन देतात
आयुष्यतल्या उणीवेची !
इतके दिवस अबोल भासणारी
दुराव्याचा सल बोचवणारी
ती नाति एकदा बोलू लागली ,
म्हणाली आम्ही दुभंगलोय
आम्हाला सांधता येईल का ?
डोळ्यातून गळणारी आसवं
म्हणाली
हो ss पाहा आमची काही मदत होते का...
नाती आनंदली
आसवांसवे बागडली
मनाच्या रूक्ष वाळवंटात
पावसासारखी बरसली....
त्यांना वाटलं नव्हतं इतक्या
नकळत पणे सांधली गेली ....
आता मनाच्या कोपऱ्यात अतूट नाति राहतात
तूटता तूटत नाहीत
विसरता विसरत नाहीत
सतत जाणीव करून देतात
आयुष्यतल्या आनंदाची!
2 Comments:
Yes I admit the dilema of our mind regarding various relationships in our life...
You really have expressed it in a very subtle and unusual way....
.... मनाच्या कोपऱ्यात दुभंगलेली नाति राहतात .....I loved the very first sentence.
Although I not exactly a "Poem" lover, I really liked this poem. Actually, all your poems are very deep. Now I am looking forward to reading more of your creations.
-niranjan (sukameva.wordrpess.com)
Post a Comment