सये तुझे येणे...

पावसाची पहिली सर तू जसा मृदगंध
सये तुझे येणे प्राजक्ताचा सुगंध
कृष्ण मेघ ते भरून येता
माझं मन जणू चिंब चिंब
तुझ्या नाजुक अबोलीचा दरवळ
क्षणांत नेतो माझे 'मी' पण
ओंजळीत मी भरतो भरभर
कितेक क्षण ते हळवे सुंदर
तुझ्या सावळ्या रंगात मी
विसरून जातो त्या कळ्या अन पाकळ्याही
तुझ्या माझ्या डोळ्यांत पाणी
पाचोळ्यावर धुंद तराणी
या झुळुकेशी गुजगोष्टी किती
सांग सये तू येशील ना?

घन तिमिराचे कृष्ण मेघ

घन तिमिराचे कृष्ण मेघ मज

नेती आठवणींच्या तळ्याकाठी

निबिड रानी हरित पालवी

निशब्द आसवे हितगुज करती

आशा निराशेची  सर दाटली

हिरवी शेते डोलणारी

अविरत राबे ती माय माउली

ध्यास तिचा सारे पिलापायी

क्षितीजावरचे  इंद्रधनु मग

उगाच वेडी आशा लावी

कसे कुठे ते सूर गवसले

सत्य असे कि भास कवडसे

नित्य खेळ हा उषा तिमिराचा

मार्ग नसे ना दिसे कोणता

रंग छटा मग साद घालिती 

पहाट  होई नवं सृजनाची