उजळलेले क्षण
रंगांनी मोहरुन जावे,
सुखाची उधळण व्हावी
आणि मन त्यात हरखुन जावे.....
खूप काही सांगायचे राहुन गेले
तुझ्या डोळ्यातले अश्रु
माझे झाले
खूप काही सांगायचे राहुन गेले
गहिवरलेले शब्द तिथेच थिजले
व्यक्त करायचे राहुन गेले
तुला पाहताना
फक्त अश्रुच बोलले
मन मोकळ करायचे राहुनच गेले
तुझ्या शब्दांनी भरुन आलेले
कळतील का कधी तुला
माझे अव्यक्त भाव
जे तुला सांगायचे राहुन गेले
माझे झाले
खूप काही सांगायचे राहुन गेले
गहिवरलेले शब्द तिथेच थिजले
व्यक्त करायचे राहुन गेले
तुला पाहताना
फक्त अश्रुच बोलले
मन मोकळ करायचे राहुनच गेले
तुझ्या शब्दांनी भरुन आलेले
कळतील का कधी तुला
माझे अव्यक्त भाव
जे तुला सांगायचे राहुन गेले
पुन्हा तारे तुटताना...!
पुन्हा तारे तुटताना
मी बालिशपणे खुप काही मागितले
काही स्वप्नं आणि खरे खुरे यत्न...
सारे डोळ्यांसमोर तरळले
तो ताराही तसाच क्रूर निघाला तर .....?
भाबडे मन ससा झाले
कावरु बावरु पिसे झाले
पुन्हा तारे तुटताना
नको तो बालिशपणा
पुन्हा तेच मागणे
तिच निराशा
आणि पुन्हा तोच प्रश्न
तो ताराही तसाच क्रूर निघाला तर ....?
मी बालिशपणे खुप काही मागितले
काही स्वप्नं आणि खरे खुरे यत्न...
सारे डोळ्यांसमोर तरळले
तो ताराही तसाच क्रूर निघाला तर .....?
भाबडे मन ससा झाले
कावरु बावरु पिसे झाले
पुन्हा तारे तुटताना
नको तो बालिशपणा
पुन्हा तेच मागणे
तिच निराशा
आणि पुन्हा तोच प्रश्न
तो ताराही तसाच क्रूर निघाला तर ....?
मी कोरले काही क्षण...!
मी कोरले काही क्षण....
थोडे तुझे, थोडे माझे
थोडे उत्कट, थोडे विकल
काही बावरे, काही विफल
काही आतुर, काही अव्यक्त
काही वेडे, काही विरक्त
मी कोरले काही क्षण
आठवणींच्या पाषाणावर...
थोडे तुझे, थोडे माझे
थोडे उत्कट, थोडे विकल
काही बावरे, काही विफल
काही आतुर, काही अव्यक्त
काही वेडे, काही विरक्त
मी कोरले काही क्षण
आठवणींच्या पाषाणावर...
खुप ठरवलं
खुप ठरवलं
स्वत:च्या वाटा तयार करायचं
प्रवाहा विरुद्ध पोहायच
आणि क्षितीजापलीकडे पाहायचं...
आडवणाऱ्या भिंतींना तोडायचं
खाचा खळग्यान्ना फुलं मानायचं
उदात्त धेय्यांना कवटाळlयच
आणि जगणं सोहळl करायचं
जस जसं आयुष्य सुरु झालं,
एक एक स्वप्न तुटू लागल
वास्तव समोर येऊ लागल
आणखीनच हतबल करु लागलं
पुढयात येणारी फुलंही काटे होती
यशाला मिंधेपण होतं
आणि समृद्धिला काळी किनार होती
खुप ठरवल...
स्वप्न पुन्हा शोधायचं
पुन्हा नव्याने जगायच
प्रवाहा विरुद्ध पोहायचं
आणि क्षितीजा पलीकडे पाहायचं
पुन्हा त्याच वाटा
तेच काटेरी यश आणि तोच हतबलपणा...
पण पुन्हा ठरवलं
खुप ठरवायचं
स्वप्न पाहात राहायचं
सत्य चितारायचं....
स्वत:च्या वाटा तयार करायचं
प्रवाहा विरुद्ध पोहायच
आणि क्षितीजापलीकडे पाहायचं...
आडवणाऱ्या भिंतींना तोडायचं
खाचा खळग्यान्ना फुलं मानायचं
उदात्त धेय्यांना कवटाळlयच
आणि जगणं सोहळl करायचं
जस जसं आयुष्य सुरु झालं,
एक एक स्वप्न तुटू लागल
वास्तव समोर येऊ लागल
आणखीनच हतबल करु लागलं
पुढयात येणारी फुलंही काटे होती
यशाला मिंधेपण होतं
आणि समृद्धिला काळी किनार होती
खुप ठरवल...
स्वप्न पुन्हा शोधायचं
पुन्हा नव्याने जगायच
प्रवाहा विरुद्ध पोहायचं
आणि क्षितीजा पलीकडे पाहायचं
पुन्हा त्याच वाटा
तेच काटेरी यश आणि तोच हतबलपणा...
पण पुन्हा ठरवलं
खुप ठरवायचं
स्वप्न पाहात राहायचं
सत्य चितारायचं....
अश्रुंचीही एक भाषा असते
गोठलेले अश्रु आज वितळले
सुन्न किनारी फिरताना मला बिलगले
खूप काही सांगू लागले,
म्हणाले,
अश्रुंचीही एक भाषा असते
त्या पैलतीरी जाताना ती ऐकू येते
असे किनारे ओलांडताना .....
नवी क्षितिजे पाहताना ...
झुरताना...
कष्टताना....
सुदूर धेय्याची स्वप्ने पाहताना ....
ती खूप काही शिकवून जाते
अश्रुंचीही एक भाषा असते....
सुन्न किनारी फिरताना मला बिलगले
खूप काही सांगू लागले,
म्हणाले,
अश्रुंचीही एक भाषा असते
त्या पैलतीरी जाताना ती ऐकू येते
असे किनारे ओलांडताना .....
नवी क्षितिजे पाहताना ...
झुरताना...
कष्टताना....
सुदूर धेय्याची स्वप्ने पाहताना ....
ती खूप काही शिकवून जाते
अश्रुंचीही एक भाषा असते....
Subscribe to:
Posts (Atom)